Bir insanın, ölüm tehlikesi karşısında hissettiği korkuya, stres deniyor. Zehirli bir yılan ile karşılaşan, üzerine kamyon gelen bir insan, gerçekten ölüm tehlikesiyle karşı karşıyadır. Ölüm tehdidine maruz kalan insanın sinir sistemi, tehlikeden kurtulmak için vücudu derhal alarma geçirir.

Vücut alarma geçtiğinde, yapılacak ilk iş vücudu güçlendirmektir. Bunun için acilen enerji üretmek gerekir. Bu durumda hazırdaki enerjilerin yanında, vücudun yapı taşları olan, kas, kemik dahi yıkılarak enerjiye dönüştürülür. Bu bir yıkımdır ama ölüm kalım mücadelesi verilirken organizma bunu göze alır.

İnsan kırkta yılda bir ölüm tehlikesi geçirirse, vücut bu yıkımları onarır ve bir zarar görmez. Hatta bundan fayda bile görür. Ancak her gün hatta her an ölüm tehlikesiyle karşı karşıya olursa, sürekli yıkıma karşı vücut yıpranır ve hasta olur.

‘Her an ölüm tehlikesiyle karşı karşıya olmak mümkün mü?’ diyorsanız, gelin buna bir göz atalım.

Ölüm tehlikesiyle karılaşmak ile kaygılı olmak arasında vücut bakımından pek fark yok. ‘Acaba işten atılır mıyım? Eşimden ayrılır mıyım? İtibarımı kaybeder miyim? Ya çocuğumun başına bir şey gelirse ne yaparım?’ vb kaygılar, vücut tarafından ölüm tehlikesi gibi değerlendiriliyor. Kötümser düşünceler yanında, çaresizlik hissi, ümitsizlik, kendini kurban hissetme, hatta geçmiş olumsuz olayların hatırlanması, hiç olmamış olayların gerçekleşme ihtimalini düşünmek bile aynı etkiyi yapıyor.

Durum böyleyse, stresten nasıl korunacağız?

Stresten korunmak için gerçekçi davranalım desek, her zaman gerçekçi olmak, insanın gücünü aşıyor. Gücünün üstünde bir durumla karşılaşanlar, gerçekleri çarpıtarak, kendini korumaya alıyor.
Gerçekleri çarpıtmak, inanın kendini kandırması değilse nedir?

‘Kedi erişemediği ete mundar,’ dermiş, sözünü, kişi, ‘Aciz olduğu gerçeğini gizlemek için bahane uyduruyor,’ anlamında söylerler. ‘Ben acizim,’ demek gerçek ama strese yol açıyor. Acaba gerçekçi olup strese mi girmeli, kendini kandırıp sakin mi kalmalı?

Herkesin kendini stresten koruma yöntemi farklı. Hiç birimiz her zaman gerçekçi de olamayız, her zaman bahanelere sığınan da. İnsanın zaman zaman kendini kandırarak stresten korunmaya ihtiyacı vardır. Bu hem insanidir hem masumdur. Eğer bir insan daima kendini kandırmayı tercih ediyorsa, kimseye de bir zararı yoksa onu kendine bırakmak en iyisidir. Zira o uykuda olmayı tercih ediyorsa, zaten isteseniz de uyandıramazsınız.

Hüseyin Güdücü
drguducu@hotmail.com

Yazımızı beğendiyseniz paylaşım butonlarını kullanarak sosyal  medyada  paylaşıp daha fazla kişiye ulaştırmanızı rica ederiz. Bizi  Twitter  üzerinden @kanguruhaber hesabından, Instagram üzerinden  @kanguruhaber hesabından da takip edebilirsiniz.

Yorum yapmak, eklemek ya da düzeltmek için aşağıdaki yorum kısmını kullanabilirsiniz.